THE BAD DAYS WILL END

THE BAD DAYS WILL END
[GR/ENG]

Μέσα που τες διαδηλώσεις του ως δαμέ εκφράζουνται οι πολλές τζιαι πολύμορφες πτυχές ενός κοινού αγώνα. Σσιαιρούμαστε ιδιαίτερα με τη δημιουργικότητα τζιαι τες πρωτοβουλίες που θωρούμε να αναπτύσσουνται, αλλά τζιαι με τα περιεχόμενα που πλαισιώνουν τζιαι συμπληρώνουν το παζλ της εναντίωσης στον κρατικό αυταρχισμό.

Εστιάζουμε σε μερικά ενδεικτικά στιγμιότυπα της διαδήλωσης του Σαββάτου. Η οργανωμένη, δυναμική παρουσία συντροφισσών με συνθήματα, πανό, φαντασία ενάντια στην πατριαρχία τζιαι την έμφυλη βία. Η παρουσία μεταναστριών που τες Φιλιππίνες με σημαίες τζιαι πανό, λίες μόνο μέρες μετά που έγινε γνωστό ότι εν θα υπάρξουν ποινικές διώξεις μπάτσων για τες δολοφονίες Μεταξά. Τα σκληροπυρηνικά λυκειόπαιδα που εν μας αφήναν να πάρουμε ανάσα τζιαι εσύρναν το ένα σύνθημα μετά το άλλο.

Θωρούμε το νήμα που συνδέει τους αγώνες να βρίσκει μια συλλογική, δημιουργική έκφραση στους δρόμους τζιαι στην καθημερινότητα. Θωρούμε μέσα που τους αγώνες μας για το έμφυλο, το μεταναστευτικό, την καταστολή έναν κοινό αγώνα ενάντια στην (νέα) καπιταλιστική κανονικότητα, ενάντια στον (νέο) φασισμό.

Ο αγώνας συνεχίζεται…

_________

Through the demonstrations of ως δαμέ are expressed the many and multi-faceted aspects of a common struggle. We are particularly happy to see the creativity and initiatives that are developing, and the contents that complete the puzzle of resistance to state authoritarianism.

We focus on some small moments of Saturday’s demonstration. The organised, dynamic presence of women comrades with slogans, banners, and imagination against patriarchy and gendered violence. The presence of Filipina migrants with flags and banners, just a few days after it became known that no cops will be criminally prosecuted for the Metaxas murders. The hardcore high school students that wouldn’t let us have a breath and chanted one slogan after another.

We see the thread that connects the struggles finding a collective, creative expression in the streets and in everyday life. We see in our struggles about gender, migration, repression a common struggle against the (new) capitalist normality, against (new) fascism.

The struggle continues…