ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕΤΡΩΝ #1

Τες προηγούμενες θκυο βδομάδες είδαμε την κυβέρνηση να κηρύσσει πόλεμο ενάντια σε μετανάστες τζιαι ανεμβολίαστες. Επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά πως τούτο που βιώνουμε ένεν απλά μια υγειονομική κρίση αλλά ένα πολιτικό γεγονός. Η διεύρυνση του κρατικού ελέγχου πάνω στο κοινωνικό πεδίο, η διαχείριση της πανδημίας, ο πολεμικός ρατσισμός που στοχεύκει τες μετανάστριες, η πορεία προς τη διχοτόμηση εν άρρηκτα συνδεδεμένα.

Εγράψαμε πριν χρόνια πως οι μετανάστριες εργάτριες χωρίς χαρκιά σηματοδοτούν τον πάτο της ταξικής κοινωνίας. Η παρανομοποίηση τους σημαίνει την παρανομία της ύπαρξης τους μέσα σε έναν γεωπολιτικό χώρο, τζιαι τον μόνιμο φόβο σύλληψης τζιαι απέλασης. Η μεταναστευτική πολιτική εν μια πολιτική απαγόρευσης της ίδιας της ύπαρξης των μεταναστών, τζιαι ο μόνιμος κίνδυνος κατολίσθησης στην παρανομία ακόμα για όσους/ες έχουν χαρτιά. Κατά συνέπεια εν μια πολιτική οργάνωσης της παράνομης τζιαι νόμιμης ξένης εργατικής δύναμης (αλλά τζιαι καθορισμού των ισορροπιών νομιμότητας-παρανομίας ανάλογα με τες συνθήκες). Το κράτος, για λογαριασμό των αφεντικών, οργανώνει την εκμετάλλευση μεταναστών με ή χωρίς χαρτιά. Η μεταναστευτική πολιτική λειτουργεί σε πολλά επίπεδα τζιαι πολλούς χώρους, που την φυλακή της Μενόγειας ως τη σκληρή γραφειοκρατία της διαδικασίας για παροχή ασύλου, δημιουργώντας τεχνητά ένα διαχωρισμένο κομμάτι της εργατικής τάξης ιδιαίτερα ευάλωτο στην αστυνομική διαχείριση τζιαι την εργατική εκμετάλλευση.

Χωρίς καμιά πρόθεση σύγκρισης στην ένταση ή την ιδεολογική επένδυση που το συνοδεύει, το safepass σκιαγραφεί μια παρόμοια διαδικασία διαχωρισμού τζιαι δημιουργίας χώρων «παρανομίας» υπό την επίβλεψη της αστυνομίας. Η πολιτική απαγόρευση ενός κομματιού της εργατικής τάξης σαν τρόπος άσκησης εξουσίας βρίσκει νέους τρόπους εφαρμογής στη διαχείριση της πανδημίας. Παράλληλα, ο φόβος του Άλλου, σαν κάτι βρώμικο ή μολυσματικό εν κάτι που επίσης συνδέεται με την κοινωνική αντίληψη του «μεταναστευτικού». Βέβαια, η κρατική διαχείριση της πανδημίας στρέφεται ήδη σφοδρότατα ενάντια στους μετανάστες τζιαι τες μετανάστριες με τραμπουκισμούς που μπάτσους για μάσκες στον δρόμο, μεταφορές αιτητών ασύλου χωρίς τη θέληση τους που τους χώρους διαμονής τους στην Πουρνάρα για απροσδιόριστο χρόνο, σκλήρυνση της συνοριακής επιτήρησης με υγειονομικές αφορμές. Εντωμεταξύ οι μετανάστριες αρχικά εν αποτελούσαν καν μέρος της προσπάθειας καθολικού εμβολιασμού, αφού εν αποτελούν μέρος του εθνικού σώματος που χρήζει προσοχής τζιαι φροντίδας που το κράτος.

*Αποσπάσματα που την επερχόμενη έκδοση «Πανδημία, Κρίση, Νέες Πειθαρχήσεις»