ΔΕΝ ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ, ΜΑ ΟΡΓΙΖΟΜΑΣΤΕ!

Στις 10 του Φλεβάρη, η βουλή στο νότο ψήφισε υπέρ της τροπολογίας του νόμου για εορτασμό στα σχολεία της επετείου του «ενωτικού δημοψηφίσματος», που είχε οργανωθεί από την ορθόδοξη εκκλησία μέσω συλλογής υπογραφών τον Γενάρη του 1950. Η πρόταση κατατέθηκε στη βουλή από τη νεοφασιστική ομάδα ΕΛΑΜ και υπερψηφίστηκε από όλα τα ακροδεξιά και «κεντρώα» κόμματα πλην του ΔΗΣΥ που τήρησε αποχή και του ΑΚΕΛ που το καταψήφισε. Αυτή η νομολογία δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκτυπο στο εκπαιδευτικό σύστημα του νότου, καθώς τα αναλυτικά προγράμματα ήδη έχουν εθνοκεντρικό χαρακτήρα δίνοντας στ@ς μαθητ@ς μια εμφανώς μονόπλευρη οπτική όσον αφορά την Κύπρο και την ένωσή της με την Ελλάδα.
Παρόλα αυτά, η σημειολογία αυτού του συμβάντος για την τουρκοκυπριακή κοινότητα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, εν μέσω των συνομιλιών, είναι τεράστιας σημασίας. Στην τουρκοκυπριακή κοινότητα το «ενωτικό δημοψήφισμα» σηματοδοτεί κάτι πολύ συγκεκριμένο: «@ Ελληνοκύπρι@ δε μας θέλουν», «Δεν ενδιαφέρονται για μας και για το τι σκεφτόμαστε». Η αποφάση της βουλής δίνει στ@ς ΤΚ την αίσθηση ότι @ ΕΚ για ακόμα μια φορά προσπαθούν να τ@ς επιβάλουν την «μεγάλη ιδέα».
Δεν εκπλήσσει καθόλου το γεγονός ότι τα ακροδεξιά και «κεντρώα» κόμματα ψήφισαν υπέρ αυτού. Άλλωστε, έχουν από καιρό δηλώσει ότι είναι εναντίον μιας ομόσπονδης λύσης. Εντούτοις, στην περίπτωση του ΔΗΣΥ, η αποχή αποδεικνύει ότι οι ψήφοι για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές είναι σημαντικότερες από μια πιθανή λύση.
Τέτοιες πρακτικές, ειδικότερα όταν προέρχονται από το ανώτατο θεσμικό όργανο, δίνουν χώρο σε επιθέσεις όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα, όπου βανδαλίστηκαν αυτοκίνητα ΤΚ στο Τρόοδος. Επίσης, νομιμοποιούν και ενθαρρύνουν εγκλήματα μίσους (και ρατσιστικά εγκλήματα) και θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη. Αυτό που έγινε συνιστά μεγάλο πλήγμα για τη δυναμική που υπήρχε μέχρι στιγμής για μια πιθανή λύση και τεράστια απογοήτευση για τους ανθρώπους που εξακολουθούσαν να ελπίζουν για μια ζωή στη νέα ομόσπονδη Κύπρο. Αυτή είναι μια πράξη που ακυρώνει όλα τα προηγουμένα «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης». Αυτή η στάση πρέπει να αλλάξει και να αντικατασταθεί με την πραγματοποίηση των «μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης», τα οποία και οι δύο ηγέτες έχουν έντονα υπερασπιστεί στις εκστρατείες τους πριν από την έναρξη των συνομιλιών. Ξέρουμε πως μικρά βήματα έχουν τεράστιο αντίκτυπο, αμφίδρομα. Αυτό δεν επαφίεται μόνο στους ηγέτες, αλλά περισσότερο σε όλ@ τ@ ΤΚ και ΕΚ που επιθυμούν επανένωση, @ οποί@ πρέπει να βρεθούν μαζί και να οικοδομήσουν την μεταξύ τ@ς εμπιστοσύνη.
Είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουμε τους καθημερινούς κοινούς αγώνες ενάντια στο φασισμό και τον εθνικισμό, χωρίς να συμμετέχουμε στο παιχνίδι της διακοινοτικής έντασης που κυριαρχεί στη δημόσια σφαίρα. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες για την επίτευξη ομόσπονδης λύσης με κάθε τρόπο. 
Δεν λυπούμαστε, μα οργιζόμαστε! Ένα ξέρουμε: όσο συνεχίζουμε τον αγώνα μας, υπάρχει ελπίδα!

Dayanışma, antifa λευkoşa, Συσπείρωση Ατάκτων

tagged with