ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΥΡΝΑΡΑ – 31/12/2020

Η απόφαση του κράτους να μετατρέψει το χώρο προσωρινής φιλοξενίας σε ένα κλειστό κέντρο κράτησης μεταναστών (ξανά) με πρόσχημα τον covid-19 είσιε σαν αποτέλεσμα να στοιβαζουνται πέραν των 1100 ατόμων στο camp. Ακόμα τζιαι άτομα που πληρούν τις προδιαγραφές για να φκουν που το κέντρο συνεχίζουν να κρατούνται τζιαι τούτο καθιστά το κέντρο υπερπλήρες, δυσχεραίνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Οι συνθήκες που επικρατούν:

–> Οι περισσότερες μεινίσκουν σε αντίσκηνα, αναγκασμένες να τζιοιμούνται στο πάτωμα

–> Στους περισσότερους χώρους εν υπάρχει ηλεκτροδότηση & ζεστό νερό

–> Υπάρχει ελλειπής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

–> Οι συνθήκες υγιεινής εν άθλιες, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε τουαλέτες & μπάνια

–> Οι έγκλειστοι εν εκτεθειμένοι στο κρύο & τα νερά, αφού ο χώρος σε καμιά περίπτωση εν καλύπτει προδιαγραφές παρατεταμένης διαμονής το χειμώνα

–> Η ποιότητα τροφής παραμένει σε άθλια επίπεδα

–> Εν υπάρχει οποιαδήποτε συνθήκη ασφάλειας & ιδιωτικότητας

–> Ο συνωστισμός τόσων ατόμων στο camp οδηγεί σε μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με τον covid19, ειδικότερα για τα ευάλωτα άτομα που εν έγκλειστα

–> Τούτα ούλλα οδηγούν σε ψυχολογική εξαθλίωση, απελπισία τζιαι εντάσεις ανάμεσα στα έγκλειστα άτομα

Την ίδια ώρα που ολόκληρος ο πληθυσμός βιώννει τα πιο αυταρχικά τζιαι αυθαίρετα μέτρα με πρόφαση τη δημόσια υγεία, το κράτος δείχνει, στην περίπτωση της Πουρνάρας, την πραγματική του έγνοια για την υγεία. Η οικονομική κρίση που συνοδεύκει την πανδημία, αν τζιαι είσσιε κάμει την εμφάνισή της νωρίττερα σαν κομμάτι της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, οξύνει τες ταξικές αντιθέσεις τζιαι κάμνει ούλλο τζιαι περισσότερα σώματα περιττά για το καπιταλιστικό μοντέλο παραγωγής. Τα πρώτα σώματα που δέχονται τον απόλυτο αποκλεισμό εν τα σώματα που εν ανήκουν στον «εθνικό κορμό», τα σώματα των μεταναστ(ρ)ιών εργατ(ρι)ών. Η θανατοπολιτική του κράτους εν εξαντλείται στην Πουρνάρα: θωρούμε την αυξανόμενη βία, τις απελάσεις, την καταστολή, την ψυχολογική τζιαι σωματική βία που ασκείται πάνω στους μετανάστες σαν κομμάτια μιας γενικότερης στρατηγικής διαχείρισης τζιαι πειθάρχησης της εργατικής τάξης.

Ο πολιτικός αγώνας υπεράσπισης των μεταναστών παραμένει αναγκαίος για την επιβίωσή μας. Παραμένει αναγκαίος για τη συγκρότησή μας σαν πολυεθνική εργατική τάξη, με κοινά συμφέροντα, κοινές ανάγκες, τζιαι κοινούς αγώνες.

Απαιτούμε: Άμεσο άνοιγμα της Πουρνάρας, οριστικό κλείσιμο των κέντρων κράτησης

Χαρτιά σε ούλλες/ούλλους τες/ους μετανάστριες/ες

Άμεση πρόσβαση σε στέγαση, παροχές & δομές υγείας

Η αλληλεγγύη το όπλο μας.

*************************************

Today, new year’s eve, a gathering was organised by word of mouth at the emergency prison at Pournara, as a small gesture of solidarity from our part to the imprisoned migrants.

The state’s decision to turn the temporary hosting space into a closed detention center (again) due to covid-19 had as a result to cram over 1100 people in the camp. Even the people that meet the circumstances to be released are held and this makes the camp overcrowded, making the situation even worse. The conditions in the camp:

–> Most live in tents, forced to sleep on the floor

–> In most spaces there is no power or hot water

–> There is a lack of medical care

–> The hygiene conditions are awful, there is a severe lack of toilets and showers

–> The prisoners are exposed to cold and water, since the space is in no way a good fit for a long stay in the winter

–> The quality of food is very bad

–> There is no privacy and safety

–> Crowding in the camp means more exposure to covid-19, dangerous for vulnerable people that are also imprisoned

–> This all leads to despair and tensions between those at the camp

While the whole population endures the most authoritarian and arbitrary measures supposedly for public health, the state shows, in the case of Pournara, its true intentions on health. The financial crisis that goes alongside pandemic, but appeared beforehand as part of the global capitalist crisis, makes class differences more acute, and means more bodies are surplus for the capitalist mode of production. The first bodies that are fully excluded are those that do not belong to the “national core”, those of migrant workers. The death politics of the state do not end at Pournara: we see the increasing violence, the deportations, the repression, the psychological and physical violence against migrants as parts of a more generalised strategy to discipline the working class.

The political struggle to defend migrants remains necessary for our survival. It remains necessary for our composition as the multiracial working class, with common interests, common needs and common struggles.

We demand: immediate opening of Pournara, closure of all detention camps

Papers for all migrants

Immediate access to housing, provisions, and health structures

Solidarity is our weapon.