ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΚΤΟΥΣ ΛΟΑΡΚΑΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΝΙΒΑΛΟΥΣ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αθρώποι μες τον λάλλαρο τζιαι μες την κρυάδα, αθρώποι που ζουν στοιβαγμένοι σε άθλιες συνθήκες υγιεινής, κάποιοι χωρίς καν πρόσβαση σε τουαλέττες ή ντους, με ελάχιστο νερό, με ελάχιστο φαΐ, με ελάχιστο ρουχισμό τζιαι κουβέρτες. Με τα ελάχιστα που τους παρέχει ο «χώρος φιλοξενίας» Πουρνάρα αλλά τζιαι με όσα μπορεί ο κόσμος της αλληλεγγύης τζιαι του αγώνα να τους προσφέρει για να μπορούν έστω να επιβιώσουν.

Τούτη εν η κατάσταση τούντη στιγμή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστριών στην Πουρνάρα, ένας χώρος που εν σχεδιασμένος για να χωρεί περίπου 1000 άτομα τζιαι τούντη στιγμή διαμένουν τζιαμέ πάνω που 2400. Έννεν πρόβλημα κακής οργάνωσης ή έλλειψης πόρων. Το τι συμβαίνει τούτη στιγμή στην Πουρνάρα εν η πεμπτουσία της ρατσιστικής θανατοπολιτικής που ακολουθεί το ελληνοκυπριακό κράτος, η πεμπτουσία του άτυπου πολέμου που εκήρυξε ενάντια στους μετανάστες.

Εξαναείπαμε πολλές φορές ότι η διαχείριση των μεταναστών, του πάτου δηλαδή της εργατικής τάξης στην Κύπρο, γίνεται με όρους υποβάθμισης των ζωών τους τζιαι κατ’επέκταση της εργασίας τους. Η διαχείριση τούτου του πληθυσμού που πλευράς κράτους τζιαι κεφαλαίου έσσιει σαν σταθερά μέσα που τα χρόνια την δημιουργία ενός πάμφτηνου εργατικού δυναμικού τόσο μέσα που την παρανομοποίση του όσο με τζιαι την έλλειψη οποιουδήποτε πολιτικού, κοινωνικού ή εργατικού δικαιώματος.

Είδαμε, τα τελευταία θκυο χρόνια, πως εντάθηκε τούτη η μισάνθρωπη, ακροδεξιά πολιτική στα σσιέρκα της κυβέρνησης ΔΗΣΥ μέσα που την πολεμική διαχείριση της υγειονομικής τζιαι καπιταλιστικής κρίσης. Εν ζητούμε να μεγαλώσει η Πουρνάρα για να τες χωρεί ούλλες, ούτε μόνο να βελτιωθούν οι συνθήκες. Ξανά τζιαι ξανά για όσες φορές χρειαστεί: χαρτιά σε ούλλους τους μετανάστες τζιαι ούλλες τες μετανάστριες. Σύνορα ανοικτά τζιαι όι παγίδες θανάτου με pushbacks τζιαι drones. Κοινοί αγώνες ντόπιων τζιαι μεταναστών ενάντια στη βαρβαρότητα.

Η εθνική ενότητα των συρματοπλεγμάτων τζιαι του παραμυθιού της δημογραφικής αλλοίωσης που σημαδεύκει τες μετανάστριες, σημαδεύκει ούλλη την εργατική τάξη, ούλλες τζιαι ούλλους μας. Στην Πουρνάρα θωρούμε την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής σε σημείο εξόντωσης, τη συσσώρευση διαχωρισμών τζιαι αποκλεισμών, τες ζωές που στα μμάθκια της εξουσίας εν αξίζουν τίποτε. Είδαμε, όμως, τζιαι στιγμιότυπα θάρρους, αλληλεγγύης τζιαι αγώνα, τζιαι εν τούτα που μας διούν ελπίδα.

Τούτα εν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του 2021. Τούτος εν ο φασισμός του 21ου αιώνα.

Εν να μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους.

__________________________________________________

WE HAVE UNFINISHED BUSINESS WITH THE CANNIBALS OF THIS WORLD

People in the sun and in the cold, people living cramped in horrible conditions, some with no access to toilets or showers, with very little food, with very little water, with barely any clothes and blankets. With the bare minimum provided to them by the “hospitality” space of Pournara and with what the world of solidarity and struggle can offer them in order to survive.

This is the situation currently at the migrant concentration camp at Pournara, a space designed to fit 1000 people, while 2400 are currently there. It’s not a problem of organisation or lack of funding. What is happening now at Pournara is the kernel of the murderous racist politics that the greek Cypriot state follows, the kernel of the unofficial war they have declared on migrants.

We said many times that the treatment of migrants, the bottom of the barrel of the working class in Cyprus, undervalues their life and their labour. The handling of this population on behalf of state and capital has steadily created a cheap labour force, both through its illegalisation and through the lack of any political, social and labour rights.

We saw how this misanthropic, far right policy has intensified at the hands of the DISI government and the war-like handling of the health and financial crisis. We do ask for a bigger Pournara that fits everyone, not for just better conditions. Again and again and as many times as necessary: papers for all migrants. Open borders and not death traps with pushbacks and drones. Common struggles of locals and migrants against barbarism.

The national unity of the barbed wires and the demographic change lies that targets migrants, targets the entire working class, all of us. At Pournara we see the undervaluing of human life to the point of decimation, the collection of divisions and exceptions, the lives that in the eyes of power are worth nothing. We also saw moments of bravery, solidarity and struggle and it is this that gives us hope.

These are the concentration camps of 2021. This is the fascism of the 21st century.

We will oppose them always.