ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕΤΡΩΝ #2

Η σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής με το στοίβαγμα 2000 τζιαι πλέον ανθρώπων στην Πουρνάρα, τη δημιουργία νέων camp κλειστού τύπου, τα συρματομπλέγματα στην πράσινη γραμμή, τες ρυθμίσεις τύπου απαρτχάιντ στη Χλώρακα, τα αλλεπάλληλα pushback τζιαι την κοινωνική τζιαι μιντιακή στοχοποίηση των μεταναστριών ένεν απλά μια παράπλευρη απώλεια της υγειονομικής έκακτης ανάγκης. Εν ένα στιγμιότυπο της διαχείρισης της κρίσης, όπου οι ζωές των μεταναστών αποκτούν ακόμα λιότερη αξία μέσα σε ένα εμπόλεμο σκηνικό, όπου το έθνος συσπειρώνεται απέναντι σε παλιούς τζιαι νέους εχθρούς. Έτσι, η διαχείριση του κυπριακού τζιαι η διαχείριση του μεταναστευτικού συναντούνται στη δήθεν αποκάλυψη ότι οι μετανάστες εν πράκτορες της Τουρκίας με σκοπό να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας. Συναντιούνται στην πράσινη γραμμή, όπου τα συρματομπλέγματα σηματοδοτούν την σκληρή στάση του ελληνοκυπριακού κράτους απέναντι τζιαι στα θκυο, αλλά τζιαι τες προσπάθειές του να ικανοποιήσει ένα (ακρο)δεξιό, συντηρητικό ακροατήριο. Συναντιούνται στην επιτροπή για το δημογραφικό «πρόβλημα» της βουλής τζιαι τη σύμπλευση διάφορων τάσεων της δεξιάς στη χάραξη εξωτερικής πολιτικής. Συναντιούνται στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

Η συγκρότηση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης σημαίνει τη συγκρότηση ενός πολιτικά υβριδικού μορφώματος που καλείται να αντιμετωπίσει τες «έκτακτες συνθήκες» τζιαι να αποκαταστήσει την υπό απειλή καπιταλιστική κανονικότητα, ακόμα τζιαι εάν για τούτο τον σκοπό, χρειαστεί να άρει τη συνταγματική, καπιταλιστική «νομιμότητα». Ιστορικά, τούτη η διαδικασία συνδέεται με γεγονότα που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την λεγόμενη «εθνική ασφάλεια» τζαι το «δημόσιο συμφέρον» (πχ. πόλεμος, εμφύλιος, ένοπλη αντικαθεστωτική εξέγερση, φυσική καταστροφή). Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης ένεν κάτι καινούριο: εν κομμάτι της ιστορίας των καταπιεσμένων τζιαι της καταπίεσης της ίδιας. Το κράτος της κυπριακής δημοκρατίας διαχειρίζεται μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που το 1963, μετά το πραξικόπημα της ελληνοκυπριακής ηγεσίας του σε βάρος των τουρκοκυπρίων εταίρων της. Εάν όντως η αστική δημοκρατία τζιαι η μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης συνυπάρχουν, εν διότι οι κανόνες δικαίου ερμηνεύονται πάντα ελαστικά, με γνώμονα την εξασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας της καπιταλιστικής μηχανής, στον αιώνα τον άπαντα, τζιαι την έκβαση της ταξικής πάλης εις βάρος μας. Στο παλιό σύνθημα «ούτε φασισμός ούτε δημοκρατία» η εποχή μας φαίνεται να απαντά: «τζιαι φασισμός, τζιαι δημοκρατία».

*Αποσπάσματα που την επερχόμενη έκδοση «Πανδημία, Κρίση, Νέες Πειθαρχήσεις»