PRELOCKDOWN BLUES #4

Η πανδημία παρουσιάζεται ως μια αποκλειστικά υγειονομική κρίση που ήρτε που κάποιους περίεργους με νυχτερίδες, αποσιωπώντας τον κεντρικό ρόλο του καπιταλισμού στην δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για εξάπλωση τέτοιων ιών. Καταρχήν, οι τεράστιες ανισότητες μεταξύ χωρών τζιαι τάξεων αναγκάζουν ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας να εκμεταλλεύκεται την άγρια πανίδα για να μπορεί να επιβιώσει, αυξάνοντας τες πιθανότητες να μεταφερτεί ένας κορονοϊός (ή οποιοσδήποτε ιός) που άλλο ζώο στον άνθρωπο. Ο συνωστισμός εργατών στα αστικά κέντρα επίσης αυξάνει τες πιθανότητες ένας τέθκοιος ιός να «πιαστεί» τζιαι να εξαπλωθεί με ταχύτατους ρυθμούς.

Η κλιματική αλλαγή, η καταστροφή οικοσυστημάτων, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η αποψίλωση των δασών εν οι σημαντικότεροι παράγοντες που οδηγούν τόσο στην πρόκληση όσο τζιαι στην εξάπλωση πανδημιών. Ένας ακόμα παράγοντας εν η ακραία εντατικοποιημένη κτηνοτροφική παραγωγή. Όπως είδαμε τζιαι με την περίπτωση Cypra, τα σφαγεία εν βασική εστία μετάδοσης του ιού ανά το παγκόσμιο: όι μόνο λόγω της στενής επαφής μεταξύ των εργατών στην γραμμή παραγωγής κάτω που αισχρές συνθήκες εργασίας, αλλά τζιαι λόγω του ότι οι εργάτες εν συνήθως μετανάστες, των οποίων η ασφάλεια ενεν καν μέρος της συζήτησης.

Η ραγδαία εξέλιξη του covid σε παγκόσμια πανδημία τζιαι η ανικανότητα ακόμα τζιαι των πιο «ανεπτυγμένων» χωρών να σταματήσουν την ανεξέλεγκτη μετάδοσή του εφέραν στο προσκήνιο ούλλα τα συστημικά προβλήματα που, υπό κανονικές συνθήκες, μπορούν να κρυφτούν κάτω που το χαλί της «ανάπτυξης» τζιαι της «προόδου». Η πανδημία αποσταθεροποίησε την καπιταλιστική πραγματικότητα τζιαι έφκαλε πιο έντονα που ποττέ στην επιφάνεια τα ουσιώδη συστατικά της: φτώσσια, οικονομική ανισότητα, εργατική εκμετάλλευση, αυταρχισμός, περιβαλλοντική καταστροφή.

Μπορεί ο covid να μεν ήταν μέρος του προγράμματος, μπορεί ο απροσδόκητος παράγοντας να σπέρνει τον πανικό τζιαι την αβεβαιότητα στα αφεντικά, κάποια εκ των οποίων απαιτούν επιστροφή στην κανονικότητα. Παρ’ όλα αυτά τέθκοιες κρίσεις έννεν ούτε ξένες, ούτε κατ’ ανάγκην ανεπιθύμητες στον καπιταλισμό. Το κεφάλαιο – τζιαι μιλούμε δαμέ για το κεφάλαιο ως συνεκτική τάξη τζιαι όι για επιμέρους αφεντικά – εκμεταλλεύκεται τις καταστροφές που προξενούν καταστάσεις όπως πολέμοι, φυσικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις, για να οξύνει τες ταξικές αντιθέσεις, να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του, να ελέγξει ούλλο τζιαι πιο ολοκληρωτικά τις ζωές της εργατικής τάξης.

Κανένα (καπιταλιστικό) κράτος εν έσσιει ως προτεραιότητα την υγεία των εργατών. Η προτεραιότητα εν η οικονομία, η διατήρηση των κερδοφόρων κεφαλαίων, η μεγιστοποίηση των κερδών της ελίτ, η συντήρηση, εν τέλει, του υπάρχοντος συστήματος παραγωγής. Έτσι, τα κράτη αντιδρούν με απανωτά δικτατορικά μέτρα, προσπαθώντας να ελέγξουν την ζωή μας, προσπαθώντας να περιορίσουν την ύπαρξη μας μόνο σε 3 ρήματα: Δούλεψε, κατανάλωσε, σκάσε.